Buro Onderscheiden werkt met veel gescheiden ouders die, om verschillende redenen, niet (meer) met elkaar kunnen communiceren op een onbelaste, positieve en constructieve wijze over de kinderen.

Buro Onderscheiden probeert met ouders of met één ouder altijd te zoeken naar beweging in de situatie die:

• Meer rust brengt voor de ouder(s) en het kind;
• Zich richt op de relatie tussen het kind en de ouder(s);
• Nog niet eerder geprobeerd is door ouders zelf en/of de hulpverlening;
• Gericht is op het eigen gedrag.

Buro Onderscheiden heeft de visie dat ouders hun taak om hun kind op te voeden en te verzorgen na een scheiding vorm kunnen geven, zonder onderlinge communicatie (of een absoluut minimum aan communicatie tussen ouders) als daardoor strijd, spanning en/of onrust ontstaat. Buro Onderscheiden heeft een werkwijze die hierbij aansluit.

Door professionals en ouders zelf worden wij steeds vaker benaderd om te helpen om solo-parallel ouderschap vorm te geven.

Wanneer solo-parallel ouderschap?

Solo-parallel ouderschap wordt door Buro Onderscheiden geadviseerd wanneer blijkt dat het ouders, ook na intensieve begeleiding, onvoldoende lukt om vanuit coöperatief ouderschap tot een voldoende stabiele en rustige (samenwerkings)vorm van ouderschap te komen.

Op het moment dat er bij de ouders meer rust ontstaat, kunnen zij zich meer en beter richten op hun ouderschap.

Waarom solo-parallel ouderschap?

Bij solo-parallel ouderschap is er geen, of een absoluut minimum aan communicatie tussen ouders. Hiervoor wordt gekozen als de ervaring leert dat ouders door wel met elkaar te communiceren steeds in onbegrip, ruis en/of strijd komen. Of, wanneer blijkt dat één van de ouders bewust kiest voor geen of een absoluut minimum aan communicatie met de andere ouder omdat de ervaring heeft geleerd dat wél communiceren, leidt tot (extreme) spanning.

Wat is solo-parallel ouderschap?

Het model gaat uit van een aantal waarden en een kader met afspraken. Samen met de ouder(s) gaan we op zoek naar deze waarden en in hoeverre het afsprakenkader er al is, of nog gemaakt moet worden.